Γλυκό Νερό

ΓΛΥΚΟ ΝΕΡΟ

Κυριακή Λιακοπούλου

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι το γλυκό νερό; Ποιες είναι οι διαφορές του με το νερό της θάλασσας; Το γλυκό νερό δημιουργείται, όταν εξατμίζεται το θαλασσινό νερό και στη συνέχεια υγροποιείται και πάλι υπό μορφή σταγονιδίων. Όταν εξατμίζεται, μεταπηδά από την υγρή του μορφή στην αέρια. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, όμως, το αλάτι δεν περνά σε αέρια μορφή. Ψηλά στην ατμόσφαιρα, οι υδρατμοί, λόγω των ανοδικών ψυχρών αέριων ρευμάτων, συμπυκνώνονται σε μικρά σταγονίδια γλυκού νερού και γίνονται σύννεφα.

Τα σύννεφα, στη συνέχεια, απελευθερώνουν αυτά τα σταγονίδια με τον υετό - βροχή, χαλάζι ή χιόνι. Το μεγαλύτερο ποσοστό του υετού πέφτει στη θάλασσα αλλά ένα μέρος του πέφτει στην ξηρά. Αυτό το τελευταίο μπορεί είτε να εξατμιστεί και πάλι στην ατμόσφαιρα, είτε να φτάσει στο υπέδαφος, δημιουργώντας υπόγεια ύδατα, λίμνες και ποτάμια, απ' όπου και ρέει ξανά προς τη θάλασσα. Όλος αυτός ο κύκλος εξάτμισης, υγροποίησης, υετού, υπογειοποίησης και επιστροφής στη θάλασσα αποκαλείται κύκλος του νερού. Το γλυκό νερό αποτελεί το 2,7% περίπου του συνολικού νερού του πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος του, το 2%, είναι πάγος και παγετώνες. Οι λίμνες αντιστοιχούν μόλις σε 0,009%, τα ποτάμια σε 0,00001%, ενώ ένα 0,7% περίπου είναι τα υπόγεια ύδατα, οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας και η υγρασία του εδάφους. Ωστόσο, ποια είναι αυτή η πολυπόθετη διαφορά μεταξύ αλμυρού και γλυκού νερού; Αλμυρό νερό είναι το νερό που περιέχει ένα ορισμένο ποσό αλάτων. Αυτό σημαίνει ότι η αγωγιμότητά του είναι υψηλότερη και η γεύση του πολύ πιο αλμυρή. Το αλμυρό νερό δεν είναι κατάλληλο για να χρησιμοποιηθεί ως πόσιμο νερό, καθώς το αλάτι αφαιρεί νερό από τον ανθρώπινο οργανισμό.

Όταν οι άνθρωποι πίνουν αλμυρό νερό κινδυνεύουν να πάθουν αφυδάτωση. Εάν θέλουμε να πιούμε το νερό της θάλασσας, αυτό πρέπει να αφαλατωθεί πρώτα. Το αλμυρό νερό μπορεί να βρεθεί παντού στην επιφάνεια της γης, στους ωκεανούς, στους ποταμούς και σε ορισμένες λίμνες. Περίπου το 71% της γης καλύπτεται με το αλμυρό νερό. Γλυκό νερό είναι το νερό με συγκέντρωση διαλυμένων αλάτων μικρότερη του 1%. Υπάρχουν δύο είδη φυσικών υδάτινων πόρων γλυκού νερού: οι στατικοί υδάτινοι πόροι γλυκού νερού, όπως οι λίμνες και οι εσωτερικοί υγρότοποι και οι υδάτινοι πόροι, όπως τα ρεύματα και οι ποταμοί. Αυτοί οι φορείς του ύδατος καλύπτουν μόνο ένα μικρό μέρος της γήινης επιφάνειας και οι θέσεις τους είναι ανεξάρτητες από το κλίμα. Μόνο περίπου 1% της γήινης επιφάνειας καλύπτεται με γλυκό νερό, ενώ το 41% όλων των γνωστών ειδών ψαριών ζουν σε αυτό το είδος νερού. Οι κινούμενοι υδάτινοι πόροι συνήθως επηρεάζονται από τη σύσταση του εδάφους το οποίο διασχίζουν, επομένως απειλούνται συχνά από μια σταθερή εισαγωγή οργανικών ουσιών, ανόργανων θρεπτικών ουσιών και των ρύπων.

Τέλος, είναι σημαντικό να σημειωθούν μερικά από τα πιο συνηθισμένα ζώα που μπορούμε να συναντήσουμε σε κάποια πηγή γλυκού νερού. Παραδείγματος χάρη, αγριόπαπια, αμφίβια, βάτραχος βίδρα, έντομα, κάστορας, κέφαλος, κύκνος, κυπρίνος, λιβελούλα, νερόκοτα, πελεκάνος, πέστροφα και χέλι.

ΠΗΓΕΣ: 

https://e-geografia.eduportal.gr/ta-zoa-toy-glykoy-neroy/
https://xrixron.weebly.com/zeta974alpha-tauomicronupsilon-gammalambdaupsilonkappaomicron973-nuepsilonrhoomicron973.html

https://www.food-info.net/gr/qa/qa-wat06.htm